การเตรียมตัวของชีวิต | สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ
 

ก่อนอื่นต้องขออภัยที่สัปดาห์นี้ผมจัดสรรเวลา และสมาธิเพื่อเขียนบทความต่อจากสัปดาห์ก่อนโน้นไม่สำเร็จ อันที่จริงต้องบอกว่าเกือบเสร็จน่าจะใกล้เคียงความจริงกว่า เนื่องจากผมเจียดเวลาขณะทำงานอยู่ที่ อ.ทุ่งตะโก จ.ชุมพร เขียนส่งมาตั้งแต่เช้าวันพฤหัสที่ 2 ก.พ. แต่ปรากฏว่าแอดมินไม่ได้รับเมล์ของผมและเมื่อพยายามส่งอีกครั้งในตอนเย็นด้วยความรีบร้อน ผมทำข้อความทั้งหมดหายไปในอากาศได้ยังไงก็ไม่รู้

 

จากวันนั้นถึงวันนี้ หากไม่มีข้อความในไลน์ขึ้นมาเตือนเมื่อสักครู่ ผมก็คงยังไม่ได้มานั่งลงใช้ความพยายามเขียน คราวนี้เขียนจริงๆ ด้วยดินสอ ลงบนกระดาษ มันคงจะไม่หายไปในอากาศ เพราะความไม่รู้หรือรู้น้อยของผมอีก
 

 

ปีนี้ผมมีความตั้งใจที่จะทำหลายเรื่องให้สำเร็จ เรื่องแรกคือเรื่องการทำสวน นอกจากผักหญ้า สมุนไพร ผลไม้ ปีนี้ผมตั้งใจว่าจะทำให้สวนริมแม่น้ำมีอาหารประเภทโปรตีนมีความหลากหลาย สมบูรณ์ มั่นคง ไม่ต้องซื้อหาจากภายนอก ที่สำคัญคือเป็นอาหารปลอดภัย

 

เริ่มจากการทำให้สระที่ขุดไว้มีน้ำ เลี้ยงปลาได้ ตอนนี้สำเร็จแล้ว ปลาหลายชนิดตัวโตขนาดฝ่ามือสามารถจับกินเป็นอาหารได้แล้ว ในบ่อนอกจากเลี้ยงปลา ผมตั้งใจจะเลี้ยงเป็ดห่าน และกบ คิดว่าภายในเดือนมีนาคม น่าจะเรียบร้อย ถัดจากเป็ดห่าน และกบ ผมคิดว่าคงเป็นคิวของคอกไก่ และหมูหลุม เท่านี้ก็คงกินกันไม่หวาดไม่ไหว

 

นอกจากโปรตีนจากสัตว์ โปรตีนจากพืชตระกูลถั่ว ผมก็เริ่มเก็บสะสมเมล็ดพันธุ์ ปลูกและเก็บเกี่ยวผลผลิตได้แล้ว 2-3 ชนิด ซึ่งก็ได้ผลดี 

 

หลังจากนั้นก็คงถึงคราวของโรงไส้เดือน และกระท่อม ห้องหับ รวมทั้งห้องน้ำห้องท่าที่จะไว้ต้อนรับขับสู้แขกเหรื่อผู้มาเยือน วางแผนคร่าวๆว่าให้เสร็จสักหลังหนึ่งภายในปีนี้เช่นกัน จะได้หรือไม่ได้ตามที่ตั้งใจก็ทำไปตามเงื่อนไขปัจจุบัน ไม่ทุกข์ไม่ร้อน

 

แต่ที่ตั้งมันว่าต้องสำเร็จให้ได้ คือการปลูกต้นไม้เพิ่มอีกสัก 5 - 6 พันต้น โดยเฉพาะยางนา ปลูกไว้ให้นกให้กา ให้แผ่นดินหรือใครก็ตามแต่ในวันข้างหน้า เพราะตัวเองคงไม่มีปัญญามีชีวิตอยู่ใช้สอย แต่ไม่มากก็น้อยคงได้ชื่นชม

 

ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องของชีวิตภาคเกษตรกร ความตั้งใจอีกเรื่อง เป็นเรื่องของการท้าทายตัวเอง ซึ่งเป็นความสนุกโดยแท้ แต่ทำไปทำมาผลพลอยได้ไม่ใช่แค่ความสนุก นั่นก็คือเรื่องที่เนื่องมาจากเดือนพ.ค.นี้ ผมจะไปปั่นจักรยานต่อจากปีที่แล้ว ที่จากคุนหมิงไปจอดแค่เต๋อชิง เพราะฝนฟ้าไม่เป็นใจ ฝนตกหนัก ดินสไลด์ โคลนถล่ม ปิดเส้นทางจนไปต่อไม่ได้ ปีนี้พี่ๆผู้จัดจะไปต่อจากเต๋อชิงให้ถึงลาซา เพิ่มความสูงจากระดับน้ำทะเลจากสูงสุดปีที่แล้ว 4 พันกว่า เป็น 5 พันกว่าในปีนี้  ท้าทายดี

 

ผมยังจำความรู้สึกของการหนาวเหน็บถึงกระดูกดำตอนฝ่าพายุหิมะดำดิ่งลงเขาระหว่างซูซ่วงไปเต๋อชิงท่ามกลางทัศนวิสัยที่เลวร้ายมากระหว่างทางในปีที่แล้วได้เป็นอย่างดี แต่ที่จำได้ดีกว่าคือน้ำใจของชาวบ้านริมทางที่อนุญาตให้คณะของเราไปเบียดเสียดยึดพื้นที่หน้าเตาผิง แถมยังมีชากับบะหมี่ร้อนๆให้อุ่นท้องอีก

 

เมื่อเดินทาง สำหรับผมจะเจออะไรก็ได้ ว่ากันไป อะไรก็ดีทั้งนั้น แต่สำหรับชีวิตไม่อาจจะเป็นอย่างนั้นการจะไปในเส้นทางที่ท้าทายกว่าเดิมทำให้ผมต้องเตรียมตัวให้ดีกว่าเดิม นี่เป็นที่มาของการที่ทำให้ผมหันมาออกกำลังกายอย่างมีวินัย และมีเป้าหมายมากขึ้นกว่าเดิม นั่นคือการวิ่ง

 

ยิ่งได้แรงบันดาลใจจากพี่ตูน บอดี้แสลม ยิ่งทำให้ผมเหิมเกริม เป้าที่ตั้งไว้จึงไม่ใช่แค่จะไปปั่นจักรยานให้ถึงลาซา แต่มีเป้าจะวิ่งฮาฟมาราธอน 20 กว่ากิโล ให้ได้ภายในปี60 นี้ ชีวิตผมช่วงนี้จึงมีอะไรสนุกสนานให้ทำทุกวัน เยอะแยะไปหมด และทำไปทำมาทำท่าว่าจะกู่ไม่กลับเสียแล้ว เพราะแต่ละเรื่องมีรุ่นพี่รุ่นน้อง รุ่นที่มีประสบการณ์มากกว่ามาให้คำแนะนำ เยอะแยะไปหมด แล้วจะไม่สนุกได้ไง (ระหว่างที่เขียนนี่ก็ได้ยินเสียงไลน์ในไอแพดเด้งดึ๋งๆ ตลอดเวลาเหลือบตาดูเห็นรายชื่อทีม TV Burabha Runner ที่จะไปวิ่งเพื่อหาเงินช่วยเด็กเป็นลูคีเมียที่สวนหลวงฯ วิ่งสร้างตึกของศิริราช ช่วงเชียงใหม่ ลำปาง ยาวขึ้นเรื่อยๆ)

 

หลายท่านอาจสงสัยว่าเที่ยวก็เที่ยว งานก็ทำ กำลังกายก็ออก จิตอาสาก็สู้ สวนก็สร้าง แล้วบอกว่าชีวิตจะละวาง มันยังไงนะ 

 

สำหรับผมการเตรียมตัวทั้งในการทำสวน เตรียมไปปั่นจักรยาน หรือกระทั่งวิ่งฮาฟมาราธอน ท้ายที่สุดแล้วเป้าหมายไม่ได้อยู่ที่ลาซา และไม่ได้อยู่ที่เส้นชัยในการวิ่ง แต่ทั้งหมดคือการเตรียมตัวของชีวิตบั้นปลาย

 

ผมจะเป็นคนแก่ที่มีสุขภาพดี มีอาหารที่ดีครบถ้วนหลากหลาย มีบ้านที่สัปปายะ มีสิ่งแวดล้อมที่ดีมีอากาศที่ดี มีมิตรที่ดี มีชีวิตที่เลือกได้ มีใจที่สุข สงบ เบาบาง สามารถเจือจานแบ่งปัน ฉะนั้นเป้าหมายทั้งหมดที่ไปข้างหน้าในวันนี้ก็เพื่อการถอยหลังในวันหน้า

 

ถึงแม้ผมจะเชื่อว่าในวันนั้นผมจะไม่อยู่อย่างโดดเดี่ยว แต่ผมไม่ต้องการตายท่ามกลางการแวดล้อมของใคร แต่จะตายท่ามกลางความพึงพอใจของตัวเอง ซึ่งผมเชื่อว่าผมจะทำได้เหมือนกับการปั่นจักรยานไปลาซา และการวิ่งฮาฟมาราธอน

                                
           ร่วมส่งข้อคิดสร้างแรงบันดาลใจจากประสบการณ์ และข้อเขียนของคุณเอง
มาที่ webmaster@tvburabha.com
   เรื่องที่ได้รับการพิจารณา จะได้ลงในเวบไซต์ blogspot.tvburabha.com